วันนี้เราขอนำเสนอเรื่องราวของ นายศราวุธ วงค์ที หรือ “ต้น” อายุ 22 ปี ชาวศรีสะเกษ ในขณะเดินมาตามถนนย่านพัทยากลางด้วยท่าทางอ่อนเพลีย พร้อมตรงรี่มาขอให้ซื้อข้าวให้กินประทังความหิว
นายศราวุธ เล่าว่า เดินหางานทำตั้งแต่วอล์กกิ้ง สตรีท พัทยาใต้ ออกท่าเทียบเรือแหลมบาลีฮาย จนมาถึงพัทยากลาง เหลือเงินติดตัวอยู่เพียง 5 บาท ต้องซื้อน้ำประทังความหิว เดินขอข้าวไปตามร้านต่าง ๆ แต่ก็ไม่มีใครให้ สุดท้ายด้วยความหิวจึงยอมอายมาขอข้าวกิน
นายศราวุธ เล่าความเป็นมาว่า ก่อนหน้านี้เคยทำงานในผับแห่งหนึ่งภายในวอล์กกิ้ง สตรีท พัทยาใต้ แต่พอมีสถานการณ์เชื้อไวรัสโควิด-19 เข้ามาจนมีมาตรการให้สั่งปิดสถานบันเทิงทุกแห่ง ตนจึงออกมาปล่อยเสื่อให้เช่าบริเวณชายหาด
แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงจนกระทั่งสั่งปิดเมืองและปิดชายหาดทำให้ตนตกงานโดยปริยาย เงินที่มีอยู่ก็ร่อยหรอลงทุกวัน แม้แต่โทรศัพท์ที่มีอยู่เพียงเครื่องเดียวก็ต้องขๅยไป เพียงเพื่อนำเงินส่งเสียเลี้ยงดูลูกเมียที่อยู่ทางบ้าน อีก 2 ชีวิต
จนปัจจุบันนี้ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่งต้องอาศัยทำความสะอาดพื้นที่บาร์ร้างที่ยังไม่เปิดเป็นอยู่อาศัย โดยหารองน้ำมาใช้ในการอุปโภค บริโภค ที่ผ่านมาในแต่ละวันตระเวนหางานทำตามร้านต่าง ๆ ทั้งร้านแก๊ส ร้านเฟอร์นิเจอร์ ร้านขๅยส่ง ไปมาหมด แต่ทุกที่ให้เขียนใบสมัครทิ้งไว้ บางวันไม่มีจะกินลำบากอดมื้อกินมื้อ ต้องใช้แรงงานไปขอล้างจานตามร้านอาหาร แลกข้าววันละ 50 , 60 บาท
บางมื้อไม่มีเงินไปขอข้าวกินตามร้านขๅยข้าวก็ถูกไล่ตะเพิดออกมา แต่ก็ไม่คิดอะไร เพราะถือว่าเป็นเงินเค้า เป็นของ ๆ เค้า “ทุกวันนี้อยากทำงานแลกข้าว ผมไม่อยากขอใคร ผมอาย” นายศราวุธ กล่าวทิ้งท้าย
แหล่งที่มา: ข่าวสด
เรียบเรียงโดย ยิ้มสยาม
