ป้าพาสามีตามองไม่เห็น ปั่นซาเล้งจากสระแก้วไป กทม. อยู่ตามมีตามเกิด บัตรประชาชนก็ไม่มี

วันนี้เราขอนำเสนอเรื่องราวชีวิตของ 2 สามีภรรยาปั่นซาเล้งจาก จ.สระแก้วเพื่อที่จะไป กทม. พลเมืองดีแจ้งเพิ่มเติมอีกว่าภรรยาสาวจูงซาเล้งให้สามีนั่งขอให้ตรวจสอบด้วย หลังรับแจ้งจึงเดินทางไปยังศาลาที่พักริมทางริมทางถนน 304 ขาล่องช่วงบริเวณปากทางเข้าบ้านตรอกปลาไหล ต.ย่านรี

พบชายหนุ่ม-หญิงสาววัยกลางคนกำลังพักอยู่ในศาลาริมทาง มีรถซาเล้งสภาพเก่า 1 คันมีของเก่าเต็มคันรถ รอบข้างซาเล้งนั้นมีรูปพระบรมฉายาลักษณ์ ร.9 หลายใบ ฝ่ายชายกำลังนั่งกินข้าวฝ่ายหญิงนั่งข้าง ๆ ทางจึงสอบถาม

จากการสอบถามชื่อนางพยอม ภูกาบทอง อายุ 56 ปี นางพยอมกล่าวว่า ตนเองเดินทางกับสามีมาจาก จ.สระแก้ว บ้านเกิดของสามี สามีชื่อนายชายจอมหงษ์ อายุ 48 ปี สามีตาบอดเมื่อปี พ.ศ. 2562 เป็นตาต้อทั้งสองข้างมองไม่เห็นสามีกับตนอาศัยอยู่บ้านพี่สาวคนละพ่อแม่เดียวกัน รับจ้างทั่วไปต่อมาสามีบอกว่าอาศัยเขาอยู่เกรงใจเขา

อยากไปหาอยู่ที่อื่นตามลำพัง ตนเองเป็นชาวอีสานเคยไปทำงานอยู่ จ.นนทบุรี เช่าบ้านอยู่เก็บของเก่าขๅย เมื่อสามีไม่อยากอยู่ก็จะพาสามีไป กทม. อยู่แบบคนเร่ร่อนทั่วไป

สามีน้อยใจที่ไม่มีบัตรประชาชน ติดต่อขอทำบัตรคนพิпารก็ทำไม่ได้ อยากไปสู้ชีวิตเอาดาบหน้าอยู่กินกันมาตั้งแต่ปี 57 ไม่มีลูกด้วยกัน ปั่นซาเล้งออกมาตั้งแต่วันที่ 27 กค. 63 ที่ผ่านมา ค่ำไหนนอนนั่น ซาเล้งปั่นไม่ได้แล้วลูกปืนแตกตนไสให้สามีนั่ง เหนื่อຍก็เหนื่อຍแต่ก็ทนเพราะไม่มีอะไรดีกว่านี้

อยากพาสามีไป กทม. ตามทาง เผื่อว่ามีคนใจบุญหรือมีใครพอที่จะช่วยรักษาตาของสามีให้มองเห็น ถ้าไม่มีก็จะพากันอยู่ด้วยกันแบบนี้ต่อไป ใครให้เงินร้อยครึ่งร้อยก็เอาพอได้ซื้อข้าวกินจูงซาเล้งเก่า ๆ มาตามทางเห็นขวดเห็นอะไรที่พอเก็บขๅยได้ก็เก็บใส่ถุงแวะขๅยตามร้านรับซื้อของเก่าตามทางทั่วไป

นายชาย กล่าวว่า ตนเองตาบอดตั้งแต่ ปี 62 เป็นต้อกระจกฟ่าฟางมองอะไรไม่เห็น เมื่อชีวิตไม่มีอะไรดีก็จะขอไปตามทางไปสู้ชีวิตเอาดาบหน้า เผื่อว่ามีใครช่วยทำบัตรประชาชนให้ได้และพาไปรักษาตาให้หายเป็นปกติ

ถ้าไม่มีทำไม่ได้จะไม่โทษใคร ไม่มีอะไรติดตัวมามีแค่เสื้อผ้าคนละ 2 ชุดเท่านั้u ไม่มีเครื่องมือสื่อสาร ของภรรยามีแต่หายตอนแวะพักที่ปั้มน้ำมัน ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรวันนี้ขอไปตามทางก่อน

แหล่งที่มา: siamtopic

เรียบเรียงโดย ยิ้มสยาม