บนโลกออนไลน์ ได้มีเพจเฟซบุ๊ก ศูนย์ข้อมูลคนหาย มูลนิธิกระจกเงา ประชาสัมพันธ์ตามหาเด็กชายหายตัวไปจากบ้าน คนเป็นพ่อใจแทบขาดออกตามหาไม่เว้นวันแต่ยังไม่มีวี่แวว แม้เวลาผ่านไปหลายเดือนแล้วแต่เขาก็ยังไม่ยอมหมดหวัง
“ก่อนหน้านี้พาลูกไปหาหมอ ตรวจไอคิวตรวจพัฒนาการ หมอบอกลูกเราคาบเส้น ให้นัดมาตรวจละเอียดอีกรอบ หมอก็แนะนำว่าระหว่างรอนัด ให้ล๊อคประตูบ้านล๊อคห้อง เผื่อลูกหายไปอีก พ่อก็ทำได้แค่ครึ่งชั่วโมง ลูกก็นั่งซึมมองหน้าพ่ออยู่แบบนั้น พ่อก็สงสาร ก็เปิดห้องให้เขาไปเล่นแถวบ้าน ไปร้านค้าซื้อขนมแถวบ้านได้ ก็ไม่คิดว่าเขาจะหายไปแบบนี้
“วันนั้นพ่อบอกเขาว่าเดี๋ยวตอนบ่ายจะไปหาแม่เขา แล้วไปซื้อของกันที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต พ่อออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เจอลูกแล้ว ก็ใจไม่ดีแหละ แต่คิดว่าเขาอาจจะออกไปรอที่นั่นแล้ว พอไปถึงเจอแม่เขาก็ไม่เห็นลูกมา ก็รีบออกตามหา ตามที่ที่เขาน่าจะไป ตามร้านเกมส์ ตามบ้านเพื่อน ก็ไม่มีใครเห็น
“ก็เลยไปแจ้งความเด็กหายที่โรงพัก ตำรวจบอกว่า ไม่ต้องห่วงหรอก เด็กติดเพื่อน เดี๋ยวก็กลับเอง แม่เขาเลยพูดต่อหน้าตำรวจว่า ไม่ใช่ลูกคุณหนิ
สุดท้ายก็ได้แจ้งความ ตำรวจก็บอกว่า เดี๋ยวจะตามให้ ถ้ามีอะไรคืบหน้าจะโทรหา ก็ยังไม่เคยมีใครจากโรงพักโทรมาเลย พ่อก็สงสัยว่าลูกอาจไปแถวโรงเรียน แถวร้านเกมส์ที่เขาชอบไป พ่อก็ไปขอกล้องวงจรปิดจาก กทม.ไปทำเรื่องจนเขาให้ภาพใส่ CD มาให้ 4 แผ่น พ่อก็รีบเอาไปให้ตำรวจ เขาก็บอกว่า โอ้ย เปิดหาก็ไม่เจอหรอก พ่อก็งงเลย ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้เปิดดู
“พ่อก็ตระเวนตามหา เข้าทุกซอกทุกซอย ไปคนเดียวเนี้ยะแหละ ถือรูปลูกไปใบนึง ไปถามคน บางคนก็บอกเห็นนานแล้ว บางคนก็ว่าไม่เคยเห็นเลย ทำประกาศเด็กหายไปติดตามที่ต่าง ๆ
เคยมีคนโทรมาต่อว่า ว่าไปติดตรงหน้าบ้านเขาได้ยังไง พ่อก็อธิบายและขอโทษเขา เวลาเดินไปหาเบาะแส ไม่ได้อะไรกลับมา มันท้อนะ เหมือนเราพึ่งใครไม่ได้แล้ว ต้องพึ่งตัวเอง มองไปตรงไหนมันตันไปหมด คิดถึงลูกว่าเขาจะอยู่ยังไง
“พอเขาหายไปหลายเดือน มันก็เกิดคำถามว่าเขายังอยู่กับเรามั้ย แต่พ่อมีความหวังเสมอนะ วันหยุดวันอะไร ก็จะถามแม่เขา ว่าว่างมั้ย เราออกไปตามหาลูกกัน บางทีพ่อไปนั่งเฝ้าหน้าร้านเกมส์ ตามสะพานลอย ตามสี่แยกไฟแดง ครั้งละ 3-4 ชั่วโมง เผื่อลูกจะเดินผ่านมา พ่อมีความหวังแบบนั้น คิดว่าเขาจะมา
“จริง ๆ สมัยก่อนเขาชอบเรียนหนังสือนะ เขาอยากไปโรงเรียน พอมาขึ้นมัธยม เขาเปลี่ยนไปมาก เขาเล่นกับเพื่อนรุ่นเดียวกันไม่ได้ จะถูกแกล้ง มีแผล ตัวช้ำกลับมาตลอด เขาตัวใหญ่นะ แต่เขาไม่สู้คน เจ็บตัวกลับบ้านตลอด เขาเลยต้องไปเล่นกับคนที่เด็กกว่า หรือ เล่นกับรุ่นพี่ไปเลย จะได้ไม่โดนแกล้ง คราวนี้ก็กังวลว่าเขาไปคบหาคนไม่ดีหรือเปล่า กลัวเขาจะถูกหลอกหรือถูกทำร้าย
“วันพ่อวันแม่เขาจะเอาดอกไม้จากโรงเรียนมาไหว้พ่อแม่นะ แล้วพอวันเกิดเขา เขาจะทวงของขวัญคืนบ้าง ที่ผ่านมาเพิ่งซื้อเครื่องบินลำใหญ่ให้เขา เขาชอบเครื่องบิน เขาเคยบอกว่า โตขึ้นอยากเป็นทหารที่ขับเครื่องบิน นั่นเป็นความฝันเขา ส่วนตัวพ่อแม่ไม่ได้คาดหวังอะไร ก็เลี้ยงเขาไป ไม่ว่าเขาจะเป็นยังไง เขาก็คือลูกของเรา
“ทุกวันนี้นอนรอ บางวันเช้ามืดแล้วยังนอนไม่หลับ รอโทรศัพท์ว่าเขาจะโทรกลับมามั้ย รอฟังเสียงเคาะประตู เผื่อเขาจะกล้บบ้าน หรือมีตำรวจพาเขากลับมาส่ง ตอนนี้ได้แต่ภาวนาให้ได้ลูกคืน รอเขากลับบ้านอยู่ทุกวัน”
เด็กหาย !!! ชื่อ เด็กชายเทอญพงษ์ ครอบบัวบาน หรือน้องอัษ อายุ 13 ปี ได้หายออกจากบริเวณหมู่บ้านทรัพย์จรัญวิลล่า ซอยแก้วเงิน2 แขวงคลองชักพระ เขตตลิ่งชัน จังหวัดกรุงเทพมหานคร
เมื่อวันที่ 16 พฤศจิกายน 2562 น้องอัษ สูงประมาณ 150 ซม. น้ำหนัก 62 กก. ผิวสองสี ลักษณะผมสั้นทรงนักเรียน ผมสีดำ การแต่งกายสวมเสื้อกีฬาแขนสั้นสีดำแดง สวมกางเกงขาสั้นสีฟ้า สวมรองเท้าแตะสีดำ มีตำหนิปานดำที่ติ่งหูด้านขวา และมีติ่งเนื้อที่หูด้านซ้าย #เด็กมีพัฒนาการทางสมองช้า ผู้ใดพบเห็นโปรดแจ้งมูลนิธิกระจกเงา โทร. 095 631 1914
แหล่งที่มา: ศูนย์ข้อมูลคนหาย มูลนิธิกระจกเงา
เรียบเรียงโดย ยิ้มสยาม
