ในโลกออนไลน์ มีเพจเฟซบุ๊กหนึ่ง ได้โพสต์ข้อความที่ให้ข้อคิดดี ๆ โดยมีเนื้อหาดังนี้
คุณยืมเงินผม 100 บาท บอกว่าพรุ่งนี้จะคืนให้
พอวันรุ่งขึ้น คุณกลับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ พอค่ำนั้นผมทักเรื่องนี้ขึ้นมา
คุณกลับตอกกลับผมมาว่า “ทำไมใจแคบจังวะ เงินแค่ 100 บาท จะอะไรกันนักหนา?”
แถมยังเอาไปเล่าให้คนอื่นฟังในทางเสียหาย ผลสุดท้ายกลายเป็นผมใจแคบ ไม่มีน้ำใจกับเพื่อน
มิน่าล่ะ โบราณถึงว่าไว้ “เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง กลับเอากระดูกมาแขวนคอ”
ความเป็นคน สูงส่งกันที่รู้คุณ สำนึกคุณ
คนอื่นยื่นมือช่วย คุณควรสำนึก แต่หากไม่สำนึกก็ไม่เป็นไร อย่าทำคุณบูชาโทษ โปรดสัตว์ได้บาป
ผมให้คุณยืม 5 หมื่น เขาให้คุณยืม 1 แสน
คุณเที่ยวไปคุยกับใคร ๆ ว่า เขามีน้ำใจให้คุณมากกว่าผม
แต่คุณไม่รู้ เขามีเงินอยู่ในมือ 1 ล้าน ผมมีเงินอยู่ในมือ 5 หมื่น
ผมให้ลูกกวาดคุณ 1 เม็ด พอเห็นผมให้คนอื่น 2 เม็ด คุณเอาไปบอกใคร ๆ ว่าผมลำเอียง
เลือกที่รักมักที่ชัง แต่คุณไม่เคยรู้ว่า
เขาเคยให้ลูกกวาดผมก่อนหน้านั้น 2 เม็ด ในขณะที่คุณไม่เคยให้ลูกกวาดผมเลยสักเม็ด
เพื่อนเอ๋ย ที่ช่วยคุณเพราะน้ำใจ ไม่ช่วยคุณก็ไม่ได้หมายความว่าแล้งน้ำใจ
แหล่งที่มา: นุสนธิ์บุคส์
เรียบเรียงโดย ยิ้มสยาม
