ถ้าวันหนึ่งเราเดินไปจากเธอ อยากให้เธอรู้ไว้เลยว่า “เราทำเต็มที่แล้ว”

เราเชื่อเสมอว่า ไม่มีใครอยากเริ่มต้นใหม่บ่อย ๆ

เราต่างเรียนรู้ว่าความสัมพันธ์มีวันที่ดีและวันที่ไม่ดี

ต่างต้องใช้ความอดทน ปรับตัวเข้าหากัน

แรกรัก ก็มองไม่เห็นอุปสรรคใด ๆ ทั้งสิ้น

ความสัมพันธ์ที่เคยคิดว่าร่วมกันสร้างมาอย่างดิบดี

เมื่อมาถึงจุดหนึ่งกลับไม่มีความสุขอีกต่อไป

เพราะกลายเป็นเราที่ถูกให้ความสำคัญน้อยลงทุกที

เมื่อมาถึงขั้นนี้ก็ถึงเวลานั่งทบทวนตัวเองแล้ว

ว่าจะอยู่ต่อเพื่อรออีกฝ่ายหมดใจ หรือ

จบความสัมพันธ์ ก้าวออกไปเพื่อเพิ่มคุณค่าให้กับตัวเรา

เลิกคิดเข้าข้างตัวเอง

ไม่ใช่เรื่องผิด ที่จะมองโลกแง่บวกและคิดเข้าข้างตัวเอง

แต่หากการคิดเข้าข้างตัวเองนั้นทำให้เราจมอยู่กับชีวิตที่ไม่มีคุณค่าก็ป่วย การจะสานต่อ

เราอาจรู้สึกอยากให้โอกาส อยากให้ใครคนนั้นนึกถึงวันดี ๆ

ที่เราเคยมีร่วมกัน แต่ให้ลองไต่ตรองให้ดี ว่าการให้โอกาสของเรา

มันนานเกินไปแล้วหรือเปล่า ?

และดูพฤติกรรมของเขาว่าสมควรได้รับโอกาสนั้นมั้ย ?

เด็ดเดี่ยวแค่ไหนอยู่ที่ใจ

ไม่มีใครจะคิดถึงเราได้ดีเท่ากับตัวเราเองอีกแล้ว เพราะ ‘ใจ’

เป็นตัวกำหนดพฤติกรรมทุกอย่าง

ดังนั้นจึงเป็นเราเองที่จะเลือกเดินออกมาจากจุดที่ไม่ได้มีความสุขอีกต่อไป

หรือเลือกอยู่กับอดีตที่ไม่ได้ให้ความสุขกับเราอีกแล้ว

อย่าปล่อยให้ความรู้สึกควบคุมชีวิต

ในวันที่เจ็บจนชาขอให้มองโลกตามความเป็นจริง คุณยังมีชีวิต มีลมหายใจ

และทุกสิ่งทุกอย่างนั้นคุณเป็นเจ้าของ

ถึงเวลาแล้วที่จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง

ให้ความเจ็บปวดเป็นครูของเรา

เพราะมีชีวิตจึงยังเจ็บปวด

และเพราะเจ็บปวดเราจึงได้เห็นความงดงามของสิ่งที่ตรงกันข้ามกันอย่างความรัก

ลองชั่งน้ำหนักความรู้สึกดูว่าทุกวันนี้

ความเจ็บปวดอยู่ในระดับที่มากกว่าความรักความเข้าใจหรือเปล่า

หากมากเกินไปก็ถอยออกมา

ไม่จำเป็นต้องโทษตัวเองและวันเวลาที่เสียไป

แต่ขอให้ขอบคุณความเจ็บปวด

เพราะมันทำให้เราเปลี่ยนแปลงและเติบโตขึ้น

แหล่งที่มา: verrysmilejung

เรียบเรียงโดย ยิ้มสยาม